Even geleden dat hier een bericht werd gepost, maar de start van 2012 was behoorlijk hectisch…
Laat ik misschien beginnen waar ik eindigde… mijn goede voornemens. Ik moet zeggen, mijn lijstje gaat behoorlijk goed vooruit. Ik maakte de belofte dat ik het verhaal van #change zou verder zetten en ik maakte mijn voornemen al op 2 januari waar. Na radio1, de Flair en de Standaard kwamen Terzake en Humo aan bod! (Terzake: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek/programmas/terzake/2.19265/2.19266/1.1188055 – Humo: http://www.humo.be/humo-archief/70181/de-brandbrief-van-de-twintigers-generatie-net-uit-het-y)
Laat me duidelijk zijn, ik heb helemaal niets tegen de “oudere” generatie… Ik heb ook helemaal niets tegen de vakbonden… maar ik vind het wel hoog tijd dat er verandering komt in een aantal zaken. Al jaren laten wij het systeem draaien zoals het draait, al jaren jammeren we dat het niet goed gaat, maar wanneer gaat er is iemand die stap zetten en de zaken echt in handen nemen? Een gesprek met staatssecretaris Hendrik Bogaert gaf me goede hoop. Ongeacht de politieke achtergrond, geloof ik dat de man een aantal zaken drastisch wil veranderen in het overheidssysteem en dit allemaal om het de efficiëntie ten goede te laten komen.
Wat maakt de politieke kleur dan uit? We moeten eens durven verder kijken dan een kleur. We moeten maar eens terug durven kijken naar waar het nu écht om draait… het dienen van de burgers en het belang van de maatschappij voorop plaatsten. Te vaak gaat het om politieke postjes… natuurlijk dat is waar het allemaal om draait in een democratie, maar… gaat het niet al te vaak ten koste van de burger? We moeten maar eens durven kijken naar alle positieve punten van elke partij, de punten die elk van ons ten goede kunnen komen en de punten waar we de economie een extra drive kunnen geven. We moeten ego’s maar eens durven loslaten en maar eens gewoon durven zeggen: “we hebben allemaal minsten 1 goed idee, laat ons dat nu samen uitwerken”. Diegene die dat durft doen? Die heeft mijn stem! (met dank aan @Kriek voor de inspiratie en de boeiende dialoog rond dit thema)
Change… het mag niet zomaar een modewoordje zijn, er moet écht verandering komen.
Waarom het grote verschil in de statuten?
Waarom niet meer aandacht voor passie en competentie?
Is innovatie en creativiteit niet belangrijker dan prestatie?
Waarom geen eerlijkere kansen in promotie?
Vele vragen die nog open staan en een grote uitdaging die we als overheid, maar zeker ook in de privésector moeten aangaan. Jonge talenten aantrekken, maar ze ook houden is de uitdaging van de toekomst. Lieve werkgever, ik heb alvast nieuws voor je. Loon is belangrijk, maar zeker niet bepalend voor de keuze van mijn job. Ik wil mijzelf kunnen blijven ontwikkelen, ik wil werken in een omgeving waar ik me goed bij voel, ik spendeer minstens 8u/dag op het werk en wil dit dan ook doen onder optimale omstandigheden, ik wil gemotiveerd en gestimuleerd worden, ik wil werken met passie en ik wil mijn talent graag delen met anderen. Lieve werkgever… ik wil dat je mij vertrouwt, mij vertrouwt dat ik mijn werk zal uitvoeren binnen de deadline dat jij me gaf, ik wil weten dat je in mij gelooft en mij het vertrouwen durft te schenken zodat ik mij ten volle voor de organisatie wil inzetten. Dit lijkt eenvoudig, maar hoeveel werkgevers kunnen dit bieden aan hun mensen? Is het Nieuwe Werken de toekomst? Dat zullen we binnen 10 jaar kunnen zeggen, maar laat het ons dan op zijn minst proberen?
En zo kom ik feilloos aan mijn dinoverhaal… Jullie kennen deze wellicht nog: https://sjdeputter.dddsj.be/2011/12/13/meer-blauw-op-2-0-dinos-en-yoshis-alles-krijgt-een-plaats/ . Ik had nooit gedacht dat het “Meer blauw op 2.0” congres van 12 en 13 december zo’n grote impact voor me ging hebben. Privé, want ik leer nu ook niet op elk congres 2 mensen kennen waarmee ik 4 maanden later voor een weekend mee naar zee trek ;o). Bovendien werd ik op mijn verjaardag overspoeld met dino-kaartjes,koeken en snoepjes. Hartverwarmend veel deugd deed dat 🙂
Maar ook professioneel gezien deden de dino’s iets met mijn leven…. Het was één van de eerste keren dat ik mijn dinoverhaal bracht en tot mijn grote verbazing zijn er mensen geïnteresseerd in dat verhaal :). Ik deed ondertussen nog een paar lezingen en ondertussen nam ook het wetenschappelijke “Vlaamse Tijdschrift voor overheidsmanagement” mijn verhaal over (http://www.vtom.be/pdf_file/dieKeure_minisquare_PDF_bestanden/VTOM_2012_1-G.pdf) en zo is de cirkel bijna rond. Ik ben er dan ook meer en meer van overtuigd dat de dino’s en yoshi’s geen gevaar voor me zijn. Ze zijn een uitdaging en ze inspireren me elke dag om verder te gaan waarmee ik bezig ben. Want ik blijf geloven in wat ik doe, ik blijf geloven in wie ik ben en het meest van al… ik blijf geloven in de toekomst.
Voor wie het verhaal graag eens in levende lijve hoort, op 9 mei breng ik het verhaal opnieuw bij onze politievrienden. Het volledige programma vind je hier terug: http://politieschool.plot.be/images/upload/flyeruitnodigingepzbeursnieuw.pdf Aanrader: workshop 24, kom zeker is langs ;o) en ik beloof plechtig…zij die in uniform komen, kus van de juf en een bank vooruit ;o)
Loon en statuut zijn niet bepalend voor jou? Prima, maar voor de meeste mensen die werken aan de overheid is dat wél het geval. Zij kiezen voor de veilige zekerheid in plaats van voor een onzeker en stressvol bestaan als zelfstandige. Die ongelijkheid wegwerken is prioritair. Dan volgt al de rest wel.
Denk dat daar stilaan ook wel verandering in zal komen. Loon en statuut zijn voor mij zeker niet doorslaggevend. Die zogenaamde “werkzekerheid?” Schaf de statuten af, wie goed werk levert kan blijven, slechte evaluaties… jammer, maar helaas… wat kort door de bocht, zeker wat nuances in te leggen, maar het huidige systeem kan zeker niet blijven bestaan…