Een jaar geleden startte ik mijn nieuw avontuur. Tijd om de “veilige” cocon van de federale overheid te verlaten en op 5 december startte ik als hoofd communicatie bij De Lijn in Vlaams-Brabant. Meestal maak ik blogjes met tussentijdse evaluaties… dat heb ik deze keer niet gedaan, maar daar heb ik een goede reden voor….
Toen ik een jaar geleden het gebouw in Leuven binnenstapte wist ik niet goed wat verwachten. Nieuwe collega’s, een nieuwe locatie, een nieuw team, nieuwe leidinggevenden én nieuwe materie. Gelukkig was er één houvast… mijn kennis in de communicatiewereld had ik hier nog altijd nodig.
De eerste maanden heb ik vooral nodig gehad om in te werken. Ik ben een fervent busgebruiker, maar van de werking van de bussen wist ik echt niets. Gelukkig ben ik omringd door de juiste mensen die me een spoedcursus gaven over de werking van De Lijn, de types bus en oh jawel…. vanaf nu weet ik ook de witloofstreek liggen. Die spoedcursus kwam er snel, drie weken na mijn startdatum kreeg ik mijn eerste staking op het bord. Jammer genoeg één van de vele stakingsdagen die zou volgen.
De nieuwe uitdaging deed me deugd. Elke avond kwam ik met volle energie thuis. Een topteam, allerlei nieuwe projecten en elke dag opnieuw weet je dat je dat alles wat je doet in functie is van de reiziger. Voor hem de ervaring met De Lijn nog beter maken. Een fijne uitdaging….
Al snel volgde het nieuws dat er een grote reorganisatie zou volgen. Ik moet eerlijk zeggen…Dat is niet waar je op zit te wachten als je net van job veranderd bent. Dat is ook de belangrijkste reden waarom ik hier wellicht in tussentijd geen blogjes heb gemaakt. Want het was een behoorlijk intense en drukke periode.
Stilaan geraken de grote krijtlijnen van de nieuwe organisatie bekend. Hoofdlocatie wordt Mechelen. Een jaar geleden koos ik ervoor om dichter bij huis te werken… Nu dus terug verder. Een jaar geleden koos ik voor een leidinggevende functie, nu is de toekomst nog onzeker. Ik zou liegen als ik zeg dat ik dit een jaar geleden bedoelde met “het is tijd voor een nieuwe uitdaging”. Maar… Elke verandering is ook een opportuniteit. Ik heb de voorbije maanden heel wat bijgeleerd op het vlak van communicatie & change tijdens een reorganisatie, omgaan met conflicten, moeilijke boodschappen brengen,…
De onzekerheid is geen fijn gegeven. En ik zou ook liegen als ik zeg dat dit de afgelopen weken niet voor de nodige stress heeft gezorgd. Maar…as you all know… I’m not a quitter 🙂 Ik heb zelf geen idee hoe 2018 er zal uitzien. Maar ik ben nog geen enkele (professionele) uitdaging uit de weg gegaan en dat zal ik dus ook hier niet doen.
Ik kijk fier terug op mijn eerste jaartje bij De Lijn. Ik kreeg een topteam en ik hoop, op mijn eigen manier, toch een bijdrage geleverd te hebben aan De Lijn 2020. Ik zou liegen als ik zeg dat De Lijn geen nood heeft aan peoplemanagers. Ik hoop anderen bij De Lijn alvast te inspireren en mee aan te moedigen om mee de nieuwe weg in te slaan. Ik heb nog geen enkel moment spijt gehad van mijn keuze om bij De Lijn aan de slag te gaan en ben benieuwd naar wat de komend maanden en jaren mij te bieden hebben.
Ik wil bij deze vooral iedereen bedanken om in mij te geloven en mij het vertrouwen te geven. Ik wil iedereen bedanken die het voorbije jaar geholpen heeft om mijn weg binnen De Lijn te vinden.
Ik kreeg een jaar geleden onderstaande foto van mijn zoontje. En dankzij jullie: I still rock @DeLijn. Jullie zijn één voor één toppertjes. Chauffeurs, technici, dispatchers, controleurs, bediendes,… Elke dag opnieuw geven we het beste van onszelf voor jullie. Onze prachtige reizigers. <3
oh en een kleine ps voor mijn team: jullie hebben toch jullie schoentje gezet? 😉
Een gedachte over “1 jaar bij De Lijn: een hobbelige rit, maar altijd vooruit.”