Gisteren nam ik afscheid van mijn collega’s van de FOD Economie. Vele traantjes zijn gevloeid, ik kijk dan ook terug op een bijzondere fijne tijd bij mijn allereerste werkgever (lees: Afscheid van een vriend, afscheid van de FOD Economie).
Ik heb het bewust niet in mijn vorige blog geschreven, omdat ik vond dat het een blog afzonderlijk waard was.
2 personen in het bijzonder wil ik een speciaal dankwoordje geven na mijn 8 jarige carrière bij Economie.
Chantal De Pauw, woordvoerster en hoofd van de Directie Communicatie. Moeke Chantal zeiden we wel eens lachend, maar ergens was ze misschien ook wel mijn moederke bij de FOD Economie. Regelmatig kreeg ik van haar tips en goed advies, down to earth..recht door zee, maar met de hand op het het hart. Ik heb veel van haar geleerd, keek ook met enige fierheid best wel naar haar op en ben zeer blij dat ik in al die jaren regelmatig bij haar terecht kon om wat goede raad te krijgen. Ik ben soms verdomd boos op haar geweest, maar dat is nu eenmaal het lot van een leidinggevende, maar de goede herinneringen blijven toch het meest in mijn gedachten. De oprechte verjaardagsknuffel, de speciale fles Champagne na het Belgische Voorzitterschap, het schouderklopje tijdens mijn moeilijke periode in de FOD en het laatste goede advies om mijn knoop door te hakken. Een welgemeende dank je wel voor die fijne jaren. Op papier zou ik moeten zeggen: een welgemeende dank je wel voor die jaren dat ik voor (onder) je gewerkt hebt, in werkelijkheid… een welgemeende dank je wel voor die fijne jaren dat ik naast je heb mogen staan en mee heb kunnen leren van jou ervaring.
En ten slotte… Samen gingen we naar vele lezingen waar we heel vaak hoorden: Een goede leidinggevende is een coach. Een goede leidinggevende is fier op zijn medewerkers als ze vertrekken en een goede leidinggevende gunt zijn medewerkers de kans om elders nog meer bij te leren… Tim Ampe… you made it to the better ones 😉
8 jaar geleden selecteerde je mij om bij de FOD Economie te komen werken…en misschien hadden we moeten zien aankomen dat de cirkel rond was toen ik als conversationmanager in je dienst terecht kwam. Zéér fier dat ik naast je heb mogen staan. Zeer blij dat je me nog zoveel dingen hebt bijgebracht. Niet enkel op professioneel, maar ook op persoonlijk vlak. Het was in het begin wat raar… een vriend plots als je chef zien…maar dat is misschien het succesverhaal geweest..dat ik je niet als chef gezien hebt, dat jij je niet als chef gedragen hebt, maar wel…als coach. Vele mooie herinneringen aan de FOD Economie, maar weinig people manager tegengekomen… in je onzekerheid die je als kersverse leidinggevende had, ging jij op zoek naar die people manager in jezelf… en je hebt hem gevonden ;o). Zelden zei je wat ik moest doen, zelden verbeterde je me. Je liet me zelf een weg zoeken, probeerde me advies te geven of probeerde (ook al was dat niet zo eenvoudig met mij ;o)) met mij in dialoog te gaan zodat ik zelf terecht kwam waar het moest. Bovendien probeerde je niet de alwetende expert uit te hangen. Je durfde expertise los laten en je medewerkers te vertrouwen. Je durfde in je eigen onzekerheid ook soms zelf om raad vragen. Dat zorgde ervoor dat je geen chef was in een ivoren toren, maar wel mens bleef.
Heb ik je dan nooit vervloekt? Heb ik dan nooit gedacht: what the fuck beslist hij nu? Oh jawel… maar ook hier…dat is het lot van een leidinggevende ;o). Ik ben ervan overtuigd dat ik de komende weken, maanden en jaren nog vaak aan jou en je tips ga terugdenken, maar ik ben ervan overtuigd dat onze wegen nog vaak zullen kruisen! Dank voor alles wat je me geleerd hebt, César zal voor mij altijd een 2de betekenis hebben :). Dank voor een laatste geweldige tijd bij FOD Economie en 1 ding zal ik zeker onthouden…. Je kunt gelijk hebben, maar daarom geen gelijk krijgen :).
So long my friend!
