Een onschuldige tweet enkele dagen geleden:
Vanmorgen werd ik opgebeld door Radio 1. Of ik mijn standpunt in een minuutje kon verdedigen tijdens de Minuut van Hautekiet. De minuut gebruikte ik voor het volgende:
“Ik kan niet 30 dagen zonder klagen. Wanneer je een mindere dag hebt of wanneer je met frustraties zit, moet je die uiten. Alleen zo kunnen anderen je helpen. Krop de dingen niet op. Niemand is perfect of heeft het perfecte leven. Je kan de dingen beter zeggen zoals ze zijn, zo kan er naar oplossingen worden gezocht.
Klagen om te klagen moeten we elke dag vermijden. Dus ipv 30 dagen zonder klagen, doe ik een oproep naar iedereen om wat positiever in het leven te staan, om mee naar oplossingen te zoek ipv dingen af te breken, om andere mensen hun geluk te gunnen zonder enige vorm van jaloezie, om gelukkig te zijn met elk stukje klein geluk dat we allemaal elke dag beleven.
Want geluk zit in kleine dingen. Dat zit in ’s ochtends gezond kunnen opstaan, dat zit in de glimlach van een kind, dat zit in de eerste zonnestraaltjes na enkele dagen regen. Als iedereen elke dag niet alleen zou bezig zijn met zijn eigen geluk, maar ook met dat van de anderen… We zouden geen #30dagenzonderklagen nodig hebben.”
Ik vind 30 dagen zonder klagen dan ook geen goed idee. Iedereen heeft het nodig om af en toe eens te kunnen ventileren. Bovendien start je 30 dagen zonder klagen met een geluksbaromether…. echt… hoe kun je geluk nu gaan meten? Geluk is voor elk van ons anders.
Maar ik sta wel achter het initiatief van dagen zonder klagen, namelijk mensen wat positiever laten zijn. Daar kan ik me wel in vinden. Ik ben het ermee eens dat we niet zwartgallig moeten zijn. En dat we vooral moeten proberen positief te blijven.
Maar helemaal zonder klagen? Sorry guys:
- De Lijn is aan het reorganiseren en dit zorgt voor heel veel onzekerheid,
- Op financieel vlak kregen we een tegenslagje te verwerken,
- Wat strubbelingen in onze ouderraad,
- David zijn grootvader die elke dag een dagje achteruitgaat,
- een paar vriendinnen die door moeilijke tijden gaan,
- gezondheidsissues bij de familie en vrienden,
- een zoektocht naar mezelf,
- een onvervulde kinderwens die momenteel alles overheerst,
- …
Dus neen, 30 dagen zonder klagen dat gaat me niet lukken. Maar één ding beloof ik jullie wel. Ik zal niet klagen om te klagen. Ik zal ventileren. Ik zal af en toe gewoon een luisterend oor zoeken. Geef me dan gewoon een dikke knuffel en zeg me dat het allemaal wel goed komt. Want ik weet dat ik alles heb om gelukkig te zijn. Ik besef dat ons geluk… in heel kleine dingetjes zit. En whatever happens…. morgen is een nieuwe dag, met nieuwe kansen, opportuniteiten en mogelijkheden.
Ik zal ook elke dag proberen iemand anders een klein beetje geluk te geven. Als we dat nu allemaal proberen… worden we dan niet allemaal een beetje gelukkiger?
Dus voor iedereen dat de komende 30 dagen gewoon lekker zijn of haar hart wil luchten… jullie weten me wonen. Ik beloof te luisteren. Niet om je een antwoord te geven, maar gewoon om eens te horen wat je te zeggen hebt. Opkroppen is immers van binnen uit sterven, dat wil niemand :).
Hautekiet herbeluisteren? http://radioplus.be/#/radio1/herbeluister/fc04e72f-4fb6-11e5-8f7e-00163edf48dd/bdde23aa-fb65-11e7-92d6-02b7b76bf47f/ Genieten van mijn stem vanaf 00:52:00 🙂
Wat mooi! Dikke knuffel. X
dank je!
Mooi gezegd, je krijgt nogal wat gezegd op één minuut zeg. Elders – maar ik weet niet meer waar of door wie – las ik het volgende: “wie heel actief op zoek is naar geluk komt het zelden tegen”. Dus dat van die “onmogelijke” geluksbarometer: helemaal mee eens dat zoiets niet bestaat.
Dank je Edwin!
Lang geleden, hopelijk gaat alles goed met je?