Net zoals iedereen las ik gisteren en vannacht de berichtgeving over Parijs. De euforie na de overwinning van onze Rode Duivels verdween snel voor ongeloof en immens verdriet. Ook ik besefte plots maar al te goed dat dit de wereld was waarin mijn zoontje zou moeten opgroeien. Een wereld vol haat, geweld en mensen die strijden voor hun eigen geloof.
Ik werd triest bij het het horen van al dat nieuws over de vele slachtoffers. Maar het deed me nog meer verdriet dat mensen deze verschrikkelijke gebeurtenis gebruiken om het vluchtelingendebat aan te kaarten. “Stuur ze allemaal terug… het is de fout van de moslims… we hebben ze zelf binnen gehaald.” Ook dat zijn woorden die me enorm veel verdriet deden vannacht.
Zijn we niet een een beetje egocentristisch en hypocriet? Ik betreur alle slachtoffers, maar waarom schieten sommige mensen nu pas wakker? Omdat het niet meer ver van ons bed is? Beseffen we dat dit dagelijkse kost is in Syrië? Beseffen we dat net dit de reden is waarom die mensen wegvluchten? Is een mensenleven in Europa dan zoveel meer waard dan een mensenleven in Syrië?
#Prayforparis krijgt een pijnlijke betekenis. De meeste slachtoffers in deze wereld zijn net gevallen door geloofsovertuigingen. Wij katholieken die met onze kruistochten anderen gingen bekeren. Extremisten die met aanslagen hun geloof willen rechtvaardigen. Wil dit zeggen dat we ons geloof moeten verliezen? Of moeten we iedereen die misbruik maakt van zijn geloof om dit geweld te rechtvaardigen veroordelen. Is er ook maar 1 God in deze wereld die wil dat we elkaar afslachten? Zijn de moslims niet de grootste slachtoffers van dit geweld?
Ongelukkig werd ik van alle berichten…maar besefte plots dat we moeten relativeren…of toch proberen.. in 14-18 dachten onze voorouders dat de wereld om zeep was…. in 40-45 dachten ze dat opnieuw…Ook onze voorouders hadden schrik voor de toekomst van hun kinderen en hadden schrik voor wat nog komen moest.
Elk tijdperk kent zijn extremisten..elk tijdperk kent zijn leed. Laat ons dus vooral werken aan de positieve zaken in de wereld en laat ons onze kinderen de juiste normen en waarden van verdraagzaamheid meegeven. Moeten we niet nadenken hoe het komt dat IS onze jongeren zo ver krijgt om mee te strijden? Zal het sluiten van de grenzen het probleem oplossen? Moeten we ons in de huidige beschaving niet vooral afvragen hoe we het internationale probleem van cybercriminaliteit moeten oplossen?
Mensen in nood hulp weigeren maakt van ons niet beter als extremisten. Elke moslim en vluchteling bestempelen als terrorist zorgt ervoor dat we dezelfde fout maken als de extremisten.
Laat ons vandaag vooral even stilstaan bij alle slachtoffers van geweld op deze wereld en laat ons vooral genieten van elk geluk dat wij hier in handen hebben. Laat ons vandaag doen wat de slachtoffers niet meer kunnen doen…. genieten van al dat kleine geluk in de wereld….Genieten van elkaar #prayforparis.
Mijn groot geluk toverde vanmorgen alvast een glimlach op mijn gezicht…
