Het is moeilijk om op 2015 terug te blikken. Ik denk dat 1 woord 2015 kan samenvatten…rollercoaster.
Verdriet en geluk lagen vaak heel dicht bij elkaar.
Mijn laatste dagen bij de FOD Economie. Een voor mij vertrouwde werkplek. Bijna 9 jaar dat kruipt in je kleren. Maar het was tijd voor een nieuwe uitdaging. Bij de FOD Financiën kreeg ik een hartelijk ontvangst en een nieuw hoofdstuk in mijn leven werd geschreven. Spijt van mijn keuze heb ik niet. Ik kwam terecht in een fijn team en ik kreeg opnieuw mijn drive om nieuwe dingen te ontwikkelen. Er bleef maar 1 ding op de loer liggen. Die verdomde burnout die me blijft achtervolgen. Mijn lichaam is op zijn hoede…en misschien maar goed ook.
Ik werd 30 jaar in 2015. Mijn liefje zorgde voor een topfeestje!!! Vrienden en familie zorgde voor een super mooie dag. Genoten hebben…gedanst op de tafel naar het schijnt ook :).
En toen was er die verdomde/mooie 18 augustus….
Mijn kleine prins zijn allereerste verjaardag! Het moest een mooie dag worden…en deels werd het dat ook. Exact 1 jaar na de geboorte van ons zoontje ging mijn liefje op zijn knie… en daar kwam de mooiste vraag die ik ooit in mijn leven kreeg… of ik de vrouw aan zijn zijde wou worden…. verloofd… a dream coming true…
Tegelijk met een droom die uitkwam spatte 2 dagen erna een andere droom genadeloos aan diggelen. Wat eerst gedefinieerd werd als een miskraam bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Het vruchtje leefde nog, maar zat jammer genoeg op de verkeerde plaats. Het had geen enkele kans op overleven… Nog maar net beseft dat ik zwanger was van ons 2de kindje of ik kon al afscheid nemen. Mijn eileider was al gesprongen en er zat al veel bloed in mijn buik. Bij het wakker worden kreeg ik te horen dat ik van geluk mocht spreken… het enige wat ik kon denken was..geluk? Omdat ik afscheid moest nemen van mijn schaduwkindje? Voor mij ben ik sinds 2015 mama van twee kindjes… eentje waar ik elke dag ten volle kan van genieten en eentje dat ik altijd zal koesteren in mijn hartje. Stel me in 2016 dus niet de vraag: “En wanneer komt het tweede?” Maar al te vaak stellen we die, op het eerste zicht, onschuldige vragen: “nog geen kindjes?”, en “wanneer het volgende?”. Vragen die soms heel wat pijn doen… Vragen die sommige wonden alleen dieper maken. Daarom nu een antwoord voor iedereen… Komt er nog een kindje? Graag… maar de natuur heeft alles in de hand…
In oktober werden mijn liefje en ik de trotse eigenaars van ons huisje. DDDSJ Castle kreeg een plaatsje op sociale media en zal de plaats worden waar we heel veel liefde en hopelijk wat minder leed zullen delen.
En nu staat 2016 voor de deur. Hopelijk een jaar met heel wat mooie momenten en weinig afscheid. Een jaar waar we ten volle kunnen genieten van alle kleine dingen die op ons pad liggen. Een jaar met heel wat warmte en liefde. Een jaar waarin we ons zoontje gelukkig mogen zien opgroeien en hem enkele mooie waarden kunnen meegeven.
Een jaar waarin ik hoop dat sommige mensen hun verstand zullen gebruiken en beseffen dat ze zeer kostbare tijd verspillen aan futiliteiten, eigen belang en een te groot ego. Een jaar waarin ze beseffen dat je die tijd nooit kan terugwinnen…
Ik wens jullie een 2016 waarin al jullie dromen werkelijkheid mogen worden. Ik wens jullie een gelukkig en gezond 2016 en vergeet 1 ding niet uit het oog…. Je geluk maak je zelf….
Mooi geschreven! Ik hoop dat 2016 een mooi jaar word voor je. Fijne jaarwisseling xx