Een dikke 4,5 maand heb ik knuffelend genoten van mijn klein manneke. Toen ik aan mijn bevallingsverlof begon, had ik een heel lijstje gemaakt met allemaal dingen die ik zou doen als ik thuis zat met dat kleine wezentje. Want ja, je hebt toch tijd zat: eat, burph, shit en sleep dat is toch wat die kleintjes doen?
Genieten, een reisje maken, een cursus online marketing volgen, weddingplanners certificaat binnen halen, blogjes schrijven, taarten bakken, nieuwe recepten uitproberen,… Van heel het lijstje heb ik toch 2 dingen ook echt kunnen uitvoeren: genieten van het kleine wondertje en tijd spenderen aan dingen die me gelukkig maken. De 4,5 maand zijn voorbij gevlogen! Eigenlijk moest ik al terug beginnen werken op 23 november. Ik had het geluk dat ik mijn verlof kon koppelen aan mijn bevallingsverlof. 23 november, dat zou echt veel te vroeg geweest zijn. Het aantal weken bevallingsverlof, één van de zaken die dringend moeten herbekeken worden. Op 9 weken ben je nog lang niet bekomen van je bevalling, laat staan dat je gewend bent aan dat nieuwe leven in huis. 10 dagen voor de papa? 3 tot 6 dagen hiervan breng je door in het ziekenhuis… Mama en kind staan er veel te snel alleen voor. Ik ben fan van het Zweeds systeem. 480 bevallingsverlofdagen, 60 exclusief voor de papa, 60 exclusief voor mama, en de rest valt onderling te verdelen. Maar welk impact heeft dit op de professionele carrière?
Vroeger stond mijn carrière op de 1ste plaats. Ik had een aantal toekomstperspectieven, een aantal gekke dromen en ik wou hier 100% voor gaan. De laatste maanden stond mijn wereld op zijn kop. Ik leerde genieten van “vrije” tijd, van me te ontspannen, maar ook van het moederschap. 24 uur op 24 sta je klaar voor je gezin. Mensen die me zeggen: alé je hebt nu toch tijd nu je thuis zit? Ik kon ze dood bliksemen. Ik kwam tijd tekort op een dag om te doen wat ik wou en plots maakte ik een uitspraak die ik anders nooit zou maken… Ik zou huismoeder kunnen worden.
Ik denk dat vele jonge mama’s worstelen met het dilemma. Ben ik een slechte mama als ik toch voor mijn carrière wil gaan? Ben ik een slechte werknemer als ik zeg dat ik graag meer tijd doorbreng bij mijn kinderen? En waarom moet ik als mama hoe dan ook die hartverscheurende keuze maken tussen mijn gezin en mijn carrière?
Ik ben zelf lang een voorstander geweest van een beter evenwicht tussen werk-en privéleven. Maar de grens tussen beiden is vaak heel dun. En krijg ik als vrouw evenveel kansen als ik morgen beslis half time te gaan werken?
Ik ben er zelf nog steeds niet uit. En ik denk dat vele mama’s hun hele leven lang met dit dilemma worstelen. Ik wil hier natuurlijk niet de papa’s discrimineren. Maar als je als mama borstvoeding geeft en maanden 24 uur op 24 uur ter beschikking staat van je kleine spruit, is de keuze toch veel moeilijker te maken…
Dus ga ik de komende maanden op ontdekking… Ben ik carrière mama of kies ik voor de mama carrière… ik laat het jullie weten als ik eruit ben!
😉 ik ben er nog niet helemaal uit 😉
😉 ik ben er nog niet helemaal uit 😉
Ik denk geheel eerlijk aan de toon van deze blog dat je er al lang uit bent welke voor jou van toepassing is:-)! Desalniettemin leg je de vinger op de wonde van de maatschappij… Ik kan met men hand op het hart zeggen dat een thuismoeder zijn niets voor mij zou zijn ook al heb ik het in het begin overwogen, toch wil dat niet zeggen dat ik niet mateloos geniet van mijn extra dagje door mijn deeltijdse werkschema! Een evenwicht vinden blijft een uitdaging, telkens je denkt dat je het eindelijk hebt gevonden verandert er iets op het werk of verandert die kleine man veel te snel zodat er opnieuw een aanpassing nodig is. Gelukkig is er onder moeders een sterk samenhorigheidsgevoel zodat over twijfels of bij vragen er steeds iemand is die je zal helpen, goede raad geeft of gewoon naar je luistert en begrijpt wat je bedoelt. Veel succes meid!
bedankt 🙂
Ik denk geheel eerlijk aan de toon van deze blog dat je er al lang uit bent welke voor jou van toepassing is:-)! Desalniettemin leg je de vinger op de wonde van de maatschappij… Ik kan met men hand op het hart zeggen dat een thuismoeder zijn niets voor mij zou zijn ook al heb ik het in het begin overwogen, toch wil dat niet zeggen dat ik niet mateloos geniet van mijn extra dagje door mijn deeltijdse werkschema! Een evenwicht vinden blijft een uitdaging, telkens je denkt dat je het eindelijk hebt gevonden verandert er iets op het werk of verandert die kleine man veel te snel zodat er opnieuw een aanpassing nodig is. Gelukkig is er onder moeders een sterk samenhorigheidsgevoel zodat over twijfels of bij vragen er steeds iemand is die je zal helpen, goede raad geeft of gewoon naar je luistert en begrijpt wat je bedoelt. Veel succes meid!
bedankt 🙂