Ik las dit weekend het artikel over Maggie De Block die zwangere vrouwen langer aan het werk wil houden in de krant. Ik begrijp de insteek. Zeker omdat vrouwen die, door hun beroep verplicht worden thuis gezet, hier vaak financieel voor moeten inleveren. Maar is vrouwen langer laten werken dan de enige oplossing?
We leven in een gehaaste maatschappij. Ik vraag me soms af, hebben we nog tijd om kinderen te krijgen? Het krijgen van een kind heeft een serieuze impact op ons leven. Maar krijgen we de tijd om ons hierop voor te bereiden? We moeten presteren, opbrengen en allemaal voldoen aan het ideale plaatje. Maar wat is het ideale plaatje? Wie bepaalt dit plaatje? Zoveel druk op de schouders van (jonge) ouders: blijven werken tijdens je zwangerschap, ergens tussendoor de tijd vinden om je hier als gezin op voor te bereiden, zorgen voor de perfecte kinderkamer die bij voorkeur Pinterest proof is, het mag toch wel wat orgineler dan suikerbonen, oh en vergeet je je ondertussen ook niet in te zetten voor de maatschappij? Massa’s stress voor onze kleintjes, nog voor ze geboren zijn.
En ook na de geboorte zet de druk zich gewoon verder: er perfect uitzien voor het kraambezoek, je vrolijke zelf zijn want hey je hebt toch een kleintje in je handen, het onderhouden van sociale contacten, keuze tussen borst- en flesvoeding, de constante verantwoording die je als ouders aflegt bij eender welke keuze die je maakt, je kindje niet te veel oppakken want je verwent ze, laat ze maar even huilen, ze moeten daar aan wennen, zorg ervoor dat ze zo snel mogelijk alleen slapen, want binnen een paar weken ga je weer werken en gaat het leven weer zijn gewone gangetje….
Lieve Maggie en je andere collega ministers, kunnen we misschien is op zoek gaan naar andere oplossingen? Kunnen we misschien is kijken wat het met onze gezondheid zou doen als vader en moeder meer tijd kregen met hun kind? Een mama die op 15 weken (als ze zoveel geluk heeft) haar kindje al moet achter laten, is dat verantwoord? Een papa die na 10 dagen zijn gezin er alleen voor moet laten staan, is dat wat wij noemen “zorg dragen voor je gezin?”
Zouden we misschien is kunnen kijken of we papa’s echt gelijke kansen kunnen geven om tijd met hun kind door te laten brengen? Maak als mama maar de keuze om voor je carrière te gaan. Onmiddellijk krijg je de stempel van een harde tante die zelf haar kinderen aan de kant zet. Of kies als vader er maar voor om de zorg van de kinderen op je te nemen. Alsof je dan als man plots minder waard zou zijn.
Zouden we misschien iets kunnen doen aan alle druk die op onze schouders ligt? Zouden we door betere preventieve maatregelen te nemen ook heel wat kunnen besparen op onze gezondheidskosten? Zouden we misschien wat tijd en rust kunnen nemen om te zorgen voor het meest kostbare in ons leven? Kunnen we ergens tijd vrij maken om te bouwen aan onze toekomst… onze kinderen?
Een gedachte over “Investeren in onze toekomst: onze kinderen.”