Exact twee jaar geleden beleefde ik de grootste emotionele rollercoaster tot nu toe. Drie maanden geleden pende ik één van mijn moeilijkste blogs neer. Morgen wordt onze kleine prins drie. Een dag die ik alleen maar wil vieren, maar die sinds de buitenbaarmoederlijke zwangerschap van twee jaar geleden jammer genoeg ook in het teken staat van intens verdriet.
Ik heb het de voorbije drie maanden enorm moeilijk gehad met de leegte. Een leegte waarvan ik wist dat ze niet ging opgevuld geraken. Een leegte waar ik al het vertrouwen in mijn eigen lichaam verloor en ontgoocheld was in mezelf. Ik stel mezelf voortdurend de vraag waar het is misgelopen, ik vraag me af of ik zelf iets kan doen om net zoals bij Robbe gewoon zorgeloos zwanger te zijn. Ik weet dat het allemaal vragen zijn die ik mezelf niet mag stellen. Ik weet dat ik dit zelf niet in de hand heb, maar net dat besef maakt het moeilijk.
Het is nu ongeveer 22 maanden geleden dat we beslisten dat ons gezinnetje nog niet volledig was. Het besef hiervan deed ons ook beslissen om ons huwelijk uit te stellen tot we volledig zouden zijn. Ondertussen zijn we 22 maanden verder. Geen huwelijk, geen kindje en nog steeds een grote wens. Hoewel we dagelijks beseffen hoe gelukkig we zijn met wat we hebben, blijft er een leeg plekje over. Maar het leven blijft niet stil staan. Heel de wereld rondom je is zwanger, of zo lijkt het toch :), en samen met hen genieten we van die gelukkige momenten. Maar iedereen met een kinderwens begrijpt me wanneer ik zeg dat dit ook telkens een harde confrontatie is met de werkelijkheid. Maar dit neemt niet weg dat ik daarom niet heel gelukkig ben voor elk van hen.
We proberen het los te laten. We beseffen maar al te goed dat we alle geluk hebben met onze kleine prins. Maar soms schuilt het verdriet in kleine dingen. Het voorbij wandelen van een babywinkel, een nieuwe zwangerschapsaankondiging, de pijnlijke vraag: is het geen tijd voor een broertje of een zusje? En net al die zaken zorgen er voor dat je het onmogelijk kan loslaten. Bij deze dus een dankjewel voor familieleden en vrienden die de voorbije maanden het geduld met mij hadden wanneer het even minder ging en wanneer ik mijn positieve zelve eventjes verloor. Morgen is het hoogdag voor mijn onze kleine prins. Hij loopt al maanden rond met “Ik ben jarig mama”, en morgen kan ik hem zeggen dat het echt zijn grote dag is! We zullen zeker genieten van zijn guitige lach en van zijn intens geluk. Maar of ik het nu wil of niet, zal ik ook terugdenken aan het vlindertje dat ik twee jaar geleden moest loslaten. En of ik het nu wil of niet… ik zal er ook aan denken dat ik deze derde verjaardag had kunnen vieren met een zwanger buikje van vijf maanden….
Maar ik probeer het mijn eigen lichaam te vergeven. Ik moet voor mezelf aanvaarden dat het niet ik ben die tekort schiet maar wel moeder natuur die er even anders over denkt. Maar na 22 maanden onvervulde kinderwens is het heel moeilijk om verdriet, woede en wantrouwen plaats te laten maken voor hoop.
En toch is het net dat wat ik met het schrijven van deze blog talloze lotgenoten ook wil geven. Het geloof in het idee dat we de hoop niet mogen opgeven. Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, al weet niemand van ons hoe lang die tunnel precies zal zijn en wat er op het einde precies wacht. Geniet daarom van elk klein lichtpuntje. Geniet van een bloem, geniet van de zon, geniet van de lach van een kind, geniet van je goede gezondheid, geniet van alle vele kleine dingen die je wel hebt en heb er vertrouwen in dat altijd alles goed komt. Twee kleine sterretjes draag ik voor altijd in mijn hart, ze hebben me mee gemaakt to wie ik vandaag ben en ze zitten morgen mee op onze schouder wanneer onze kleine prins zijn drie kaarsjes uitblaast. Fijne verjaardag lieve prins!
De mooiste dingen komen als je ze niet verwacht ❤️ Laat de hoop niet los maar leef je leven met zoals je zegt dankbaar zijn voor elk straaltje zonneschijn, elke glimlach dat je krijgt, alle liefde dat je krijgt van iedereen rondom je. Ik ben een gelover van karma… En jij SJ, jij gaat op n dag denken wauw waar heb ik dit geluk aan verdiend ??
Veel sterkte, lieve SJ… ??